ongelovige vriendschappen

Berichten: 788

Ik vind het hoe langer hoe moeilijker om met niet-gelovigen (wat niet betekent anders-gelovigen) vriendschappen te onderhouden.
Het lukt mij vaak niet om over mijn geloof en mijn Heer, God en Vader te spreken, en zelf vind ik dit wel erg,
en ik kan mij zo schuldig voelen tegenover God, als ik met ongelovige vrienden omga,
herkennen jullie dit? of ook al meegemaakt?

Berichten: 62

Kwoon in het limburgse, maar kan toch zeggen dat ik veel vrienden heb die ongelovig zijn.
Maar toch kan ik over mij geloof met hun praten.
kan zeggen dat het mooie gesprekken opleverd.
groetjes
Petra

Berichten: 1464

MARYLIEN613 schreef:

Ik vind het hoe langer hoe moeilijker om met niet-gelovigen (wat niet betekent anders-gelovigen) vriendschappen te onderhouden.
Het lukt mij vaak niet om over mijn geloof en mijn Heer, God en Vader te spreken, en zelf vind ik dit wel erg,
en ik kan mij zo schuldig voelen tegenover God, als ik met ongelovige vrienden omga,
herkennen jullie dit? of ook al meegemaakt?

het ligt er maar aan hoe je met ze omgaat marylien ga je hun wegen volgen of blijf je wel duidelijk je eigen koers varen.
en hoevele hebben een ongelovige familie daar blijf je toch ook gewoon contact mee houden
,
juist door mijn levens houdeing (zonder steeds met woorden te getuigen)
gingen deuren open bij mijn ouders en heb ik op hun sterfbed voor hen mogen bidden,dat is nou genade.
dus voel je niet schuldig maar wees juist een getuige door je levenshouding
door er te zijn voor je ongelovige vrienden dat zegt meer dan 1000 woorden

Berichten: 1309

MARYLIEN613 schreef:

Ik vind het hoe langer hoe moeilijker om met niet-gelovigen (wat niet betekent anders-gelovigen) vriendschappen te onderhouden.
Het lukt mij vaak niet om over mijn geloof en mijn Heer, God en Vader te spreken, en zelf vind ik dit wel erg,
en ik kan mij zo schuldig voelen tegenover God, als ik met ongelovige vrienden omga,
herkennen jullie dit? of ook al meegemaakt?

Hé Marylien. Wat het eerste bij me op komt als ik dit lees is een vraag. Waarom voel jij je schuldig tegenover God als jij met ongelovige vrienden omgaat???

Berichten: 788

GRACE585 schreef:

het ligt er maar aan hoe je met ze omgaat marylien ga je hun wegen volgen of blijf je wel duidelijk je eigen koers varen.
en hoevele hebben een ongelovige familie daar blijf je toch ook gewoon contact mee houden
,
juist door mijn levens houdeing (zonder steeds met woorden te getuigen)
gingen deuren open bij mijn ouders en heb ik op hun sterfbed voor hen mogen bidden,dat is nou genade.
dus voel je niet schuldig maar wees juist een getuige door je levenshouding
door er te zijn voor je ongelovige vrienden dat zegt meer dan 1000 woorden

Dank je wel Grace voor deze woorden, dit is echt bemoedigend!

Berichten: 788

LISA610 schreef:

Hé Marylien. Wat het eerste bij me op komt als ik dit lees is een vraag. Waarom voel jij je schuldig tegenover God als jij met ongelovige vrienden omgaat???

omdat mensen soms zo verwijderd zijn van God,
omdat ik misschien teveel hoop dat mijn houding en gedrag hun nieuwsgierig zal maken, hun zal helpen om hun open te stellen, omdat ik meer moet durven pleiten voor onze Heer!
omdat ik soms luisterend oor ben voor zaken waarbij ik voor mijzelf geen rust kan behouden,
omdat ik soms angst heb om zo zelf te ver van God af te dwalen en dit wil ik echt niet,
en omdat ik hoop dat de Heer later niet tegen mij zou zeggen : ik heb je nooit gekend!
en....en....en....

Berichten: 1309

MARYLIEN613 schreef:

omdat mensen soms zo verwijderd zijn van God,
omdat ik misschien teveel hoop dat mijn houding en gedrag hun nieuwsgierig zal maken, hun zal helpen om hun open te stellen, omdat ik meer moet durven pleiten voor onze Heer!
omdat ik soms luisterend oor ben voor zaken waarbij ik voor mijzelf geen rust kan behouden,
omdat ik soms angst heb om zo zelf te ver van God af te dwalen en dit wil ik echt niet,
en omdat ik hoop dat de Heer later niet tegen mij zou zeggen : ik heb je nooit gekend!
en....en....en....

Lieverd, God vraagt niet van jou om alleen maar om te gaan met mensen die geloven. Sterker nog, Jezus zelf ging juist om met zondaars onder het mom van dat gezonde mensen geen dokter nodig hebben. Ben je misschien wat te geforceerd bezig met het idee dat jij meer "moet" pleiten voor onze Heer? Wees gewoon jezelf, juist als christen. Per slot van rekening ben je niet voor niets zo geschapen. En ja, jouw houding en gedrag zal hen nieuwsgierig maken, maar op welk moment dat tot uitdrukking komt kun jij onmogelijk voorspellen.

Door vriendschappen met ongelovigen dwaal je niet van God af hoor, zeker niet als jij zelf wel gewoon blijft volharden in het geloof en een levende relatie met God onderhoud. En nee, dan zegt God niet tegen jou: "ik heb je nooit gekend..". Hij zegt eerder: "Wat fijn dat jij het voorbeeld van Mijn Zoon hebt willen volgen en geen mensen uitsloot in jouw leven, simpelweg omdat ze Mij nog niet kenden toen Ik ze op jou pad bracht..."

Berichten: 641

echt vrienden kan je denk ik niet zijn met mensen die Jezus niet als Heer erkennen. Evangeliseren via relaties en kennissen ok....
Wat ik bedoel is; mijn definitie van vriendschap is wat david en jonathan hadden, niet 300 vrienden op facebook. echte vrienden kan ik denk ik niet zijn met iemand die niet van God houdt. But thats just me.

Verder, als je er toch voor kiest komt er ook verleiding bij kijken, en moet je uitkijken niet in hun zonde en de bijkomende verleidingen meegetrokken word.

1 Kor 15,33
Misleidt uzelf niet; slechte omgang bederft goede zeden.

Berichten: 1672

DAVID923 schreef:

echt vrienden kan je denk ik niet zijn met mensen die Jezus niet als Heer erkennen. Evangeliseren via relaties en kennissen ok....
Wat ik bedoel is; mijn definitie van vriendschap is wat david en jonathan hadden, niet 300 vrienden op facebook. echte vrienden kan ik denk ik niet zijn met iemand die niet van God houdt. But thats just me.

Verder, als je er toch voor kiest komt er ook verleiding bij kijken, en moet je uitkijken niet in hun zonde en de bijkomende verleidingen meegetrokken word.

1 Kor 15,33
Misleidt uzelf niet; slechte omgang bederft goede zeden.

Waar is de grens van kennis of vriendschap David ...wil een voorbeeld geven dat een buurvrouw jaren bij mijn moeder over de vloer kwam ...en hoorde van de blijde boodschap ..om vervolgens jaren er niets mee te doen om vervolgens op haar sterfbed tot bekering kwam. .
Ze was dankbaar van de blijde boodschap.

Berichten: 2463

DAVID923 schreef:

echt vrienden kan je denk ik niet zijn met mensen die Jezus niet als Heer erkennen. Evangeliseren via relaties en kennissen ok....
Wat ik bedoel is; mijn definitie van vriendschap is wat david en jonathan hadden, niet 300 vrienden op facebook. echte vrienden kan ik denk ik niet zijn met iemand die niet van God houdt. But thats just me.

Verder, als je er toch voor kiest komt er ook verleiding bij kijken, en moet je uitkijken niet in hun zonde en de bijkomende verleidingen meegetrokken word.

1 Kor 15,33
Misleidt uzelf niet; slechte omgang bederft goede zeden.

Persoonlijk denk ik dat een echte vriend je ook accepteert als je gelooft, maar accepteer je ook je vriend als die niet gelooft .... Twijfelende smiley

Hoe ga je met zijn ongeloof om, probeer je hem elke dag te bekeren? Of vrienden die van elkaar weten wat ze aan elkaar hebben, en elkaar daarin respecteren?

De tekst die je noemt, vind ik hier totaal niet op zijn plaats, het geeft een onjuist beeld van wat echte vriendschap is.
Ik ga zelfs een stap verder, in deze context, zie ik die tekst als volgt:
Ik kan geen omgang (meer) met jou hebben, ook niet als christen, want jij bent niet gelovig of gaat naar een andere kerk cq gemeente waar ze een andere leer aanhangen. Die leer is namelijk misleidend en bederft de goede zeden.
Dit vers is namelijk heel vaak misbruikt om andere stromingen binnen het christelijk geloof, te bestempelen als fout.

Berichten: 2113

DAVID923 schreef:

echt vrienden kan je denk ik niet zijn met mensen die Jezus niet als Heer erkennen. Evangeliseren via relaties en kennissen ok....
Wat ik bedoel is; mijn definitie van vriendschap is wat david en jonathan hadden, niet 300 vrienden op facebook. echte vrienden kan ik denk ik niet zijn met iemand die niet van God houdt. But thats just me.

Verder, als je er toch voor kiest komt er ook verleiding bij kijken, en moet je uitkijken niet in hun zonde en de bijkomende verleidingen meegetrokken word.

1 Kor 15,33
Misleidt uzelf niet; slechte omgang bederft goede zeden.

Ik dacht juist dat Jezus ons het voorbeeld (gelijkenis) gaf van de barmhartige Samaritaan om aan te geven wie je naaste is...
Niet de priester of de Leviet kwam de man (die door rovers overvallen was) te hulp maar de Samaritaan, degene van wie je het laatst zou verwachten dat ie zich zou bekommeren om die man...

Vaak genoeg heeft Jezus ook gewezen op wat voor verschil het eigenlijk is als je goed bent voor degene die goed voor jou zijn... (Luc. 6:31-35)
M.i. is het nogal duidelijk dat je -of het nou een gelovige is of een niet-gelovige- een voorbeeld dient te zijn voor anderen...
En niet altijd is direct evangeliseren de manier, soms is het beter de ander dieper te willen kennen... en daar pas later op terug te komen...

Ik vind het voor mezelf belangrijk dat ik mijn dingen niet voor de ander in houd... ik schaam me niet voor mijn geloof en ook niet (meer) voor Jezus, dus als het daarover gaat vertel ik wel wat mij bezighoudt.
Vaak zegt het meer hoe je bent en kun je op die manier mensen nieuwsgierig maken denk ik...
Maar overtuigen kan ik niet, wel getuigen...

Het is iets anders dat ik liever gelovige vriendschappen heb, ik merk toch dat als de vriendschap dieper gaat ik het mis als de ander mij daarin niet kan begrijpen betreft mijn geloof, maar dat is denk ik iets persoonlijks...

Berichten: 5407

SUSANNAH475 schreef:

Ik dacht juist dat Jezus ons het voorbeeld (gelijkenis) gaf van de barmhartige Samaritaan om aan te geven wie je naaste is...
Niet de priester of de Leviet kwam de man (die door rovers overvallen was) te hulp maar de Samaritaan, degene van wie je het laatst zou verwachten dat ie zich zou bekommeren om die man...

Vaak genoeg heeft Jezus ook gewezen op wat voor verschil het eigenlijk is als je goed bent voor degene die goed voor jou zijn... (Luc. 6:31-35)
M.i. is het nogal duidelijk dat je -of het nou een gelovige is of een niet-gelovige- een voorbeeld dient te zijn voor anderen...
En niet altijd is direct evangeliseren de manier, soms is het beter de ander dieper te willen kennen... en daar pas later op terug te komen...

Ik vind het voor mezelf belangrijk dat ik mijn dingen niet voor de ander in houd... ik schaam me niet voor mijn geloof en ook niet (meer) voor Jezus, dus als het daarover gaat vertel ik wel wat mij bezighoudt.
Vaak zegt het meer hoe je bent en kun je op die manier mensen nieuwsgierig maken denk ik...
Maar overtuigen kan ik niet, wel getuigen...

Het is iets anders dat ik liever gelovige vriendschappen heb, ik merk toch dat als de vriendschap dieper gaat ik het mis als de ander mij daarin niet kan begrijpen betreft mijn geloof, maar dat is denk ik iets persoonlijks...

Is het juist niet zo dat je elkaar kan waarderen in wie je bent? Dat is in ieder geval mijn ervaring.Ik ben een christen en dat hoort bij mij, dat weet men ook en ik merk wel dat mensen er toch wat milder tegen aan kijken als ze merken dat je ook een persoon bent die midden in het leven staat en dat het christen zijn bij je leven hoort. Net zoals niet geloven ook bij iemand leven hoort......en dat kan tot boeiende gesprekken leiden.......Ik zou het persoonlijk erg kortzichtig vinden als je zo de keuze voor vriendschappen maakt.......en ook niet zo christelijk eigenlijk.....

Berichten: 766

[quote=MARYLIEN613]

Je geloof uitdragen in wie je bent, Marylien, is denk ik het belangrijkste. Daarin laat je Gods Liefde zien en door jou heen werkt Zijn Liefde voor jouw vrienden die niet gelovig zijn. Ook hen heeft Hij geschapen. Geniet van de vriendschappen die God op jouw pad heeft gebracht omdat jullie voor elkaar veel kunnen betekenen. Als ze vragen stellen over je geloofsbeleving kan je gerust een gesprek daarover beginnen. Ik geloof niet dat we perse moeten evangeliseren en iedereen op ons pad tot het geloof moeten proberen te brengen maar wel door onze levensstijl de ander nieuwsgierig kunnen maken.
Mijn vrienden die niet geloven waardeer ik om wie ze zijn en andersom is dat ook zo en dat is niet verkeerd. Volgens mij valt het zelfs onder: "heb uw naaste lief gelijk uzelf".
Als ze leefgewoonten hebben die je niet wilt navolgen zou ik dat ook niet doen, blijf jezelf wel trouw.
Voor hen bidden als ze hulp nodig hebben kan soms mooie ontwikkelingen geven in de vriendschap en in jullie levens. Vrees niet, Marylien, wees dankbaar voor het geschenk van hun vriendschap en dat je hen vriendschap kunt geven! Geniet ervan!

Berichten: 788

DAVID923 schreef:

echt vrienden kan je denk ik niet zijn met mensen die Jezus niet als Heer erkennen. Evangeliseren via relaties en kennissen ok....
Wat ik bedoel is; mijn definitie van vriendschap is wat david en jonathan hadden, niet 300 vrienden op facebook. echte vrienden kan ik denk ik niet zijn met iemand die niet van God houdt. But thats just me.

Verder, als je er toch voor kiest komt er ook verleiding bij kijken, en moet je uitkijken niet in hun zonde en de bijkomende verleidingen meegetrokken word.

Ik denk ook wel zoals jou David,
je kan veel kennissen hebben waaronder ongelovigen
maar die èchte vriendschappen kan je denk ik ook alleen maar beleven met mede-gelovigen.

maar een mens heeft zovele contacten in zijn leven, denk maar aan het werk hé, ik geloof ook zoals je schrijft in de verleidingen om meegetrokken te worden en dit verontrust mij soms wel!

Berichten: 5407

maar die èchte vriendschappen kan je denk ik ook alleen maar beleven met mede-gelovigen.

Meen je dit nu??? Ik lees het een beetje met verbazing...... Verraste, verbaasde smiley

en met ongeloof......

Berichten: 788

CROSSROAD317 schreef:

Persoonlijk denk ik dat een echte vriend je ook accepteert als je gelooft, maar accepteer je ook je vriend als die niet gelooft .... Twijfelende smiley

Hoe ga je met zijn ongeloof om, probeer je hem elke dag te bekeren? Of vrienden die van elkaar weten wat ze aan elkaar hebben, en elkaar daarin respecteren?

De tekst die je noemt, vind ik hier totaal niet op zijn plaats, het geeft een onjuist beeld van wat echte vriendschap is.
Ik ga zelfs een stap verder, in deze context, zie ik die tekst als volgt:
Ik kan geen omgang (meer) met jou hebben, ook niet als christen, want jij bent niet gelovig of gaat naar een andere kerk cq gemeente waar ze een andere leer aanhangen. Die leer is namelijk misleidend en bederft de goede zeden.
Dit vers is namelijk heel vaak misbruikt om andere stromingen binnen het christelijk geloof, te bestempelen als fout.

Ik denk idd ook wel Cross dat we vrienden moeten accepteren zoals ze zijn, ook wanneer dit betekent dat ze niet geloven,
maar ergens denk ik zoals David, ik geloof oprecht en steevast en zal de Heer niet meer loslaten,
maar soms voel ik mij niet veilig tussen ongelovigen, omdat ik soms met het conflict zit tussen mensen aanvaarden zoals ze zijn, en geen mensen laten vallen of uitsluiten, en toch mijn rust behouden zonder mij schuldig te voelen.

alhoewel heb vandaag wel een staaltje gezien van de Heer,
wil het om privacy redenen niet hier schrijven,
maar ik weet wel heel zeker dat Hij echt wel met ons gebed werkt!!!
God heeft humor wist je dat?

Berichten: 788

WILLEMIJN232 schreef:

maar die èchte vriendschappen kan je denk ik ook alleen maar beleven met mede-gelovigen.

Meen je dit nu??? Ik lees het een beetje met verbazing...... Verraste, verbaasde smiley

en met ongeloof......

ja Willemijn ik meen dit wel maar dan spreek ik wel over èchte innige vriendschappen en niet over collega's of over kennissen of buren ,
Met iemand met wie je èchte vriendschap beleeft en voelt kan je over je intiemste twijfels of gevoelens of wat dan ook praten,
hoe kan je dit bijv als je twijfelt of vragen hebt omtrent je geloof, dan met ongelovigen bespreken?
het betekent niet dat je er niet kan zijn voor de ander,
ook niet dat de ander er niet voor jou kan zijn,
maar zoals ik "èchte vriendschap" zie speelt dit toch mee,
mss zie ik het teveel als het hebben van een soulmate?

Berichten: 194

Ik heb een collega die ik als een echte vriend beschouw.
Hij is een marokaanse moslim.
Op gepaste wijze kan ik met hem over mijn geloof praten.

Jezus zei ook: "Heb je vijanden lief!"
Er zijn ook heel veel christen (ook in pinkster, evangelische kringen, PKN) die buiten de kerk een twijfelachtig bestaan leiden.

Mijn collega komt niet zo vaak in een moskee, ligt ook niet op een matje naar Mekka, maar houd zich wel netjes aan de ramadan, etc.
Wij respecteren elkaar, in ons doen en laten en ook in ons geloof.
Natuurlijk zou ik graag zien, dat hij voor Jezus zou kiezen.
Maar als ik ervoor kies om de vriendschap te verbreken, zou dat een minder goed getuigenis zijn, dan wanneer ik bevriend blijf en Gods liefde toon.

Denk bijvoorbeeld ook aan de genade die Daniel beleefde. Hij bleef vol respect naar de machthebber, maar bleef ook vol trouw aan God.
De koning respecteerde Daniel ook en was blij dat hij gered werd in de vurige oven.
Volgens mij is dit ook vriendschap. Daniel kwam niet in de verleiding, hij at ander eten en bleef bidden. Met een OPEN raam, zo dat zijn tegenstander het zou horen.

Mijn ervaring door de jaren heen is dat we minder met het evangelie moeten gooien naar mensen, maar meer getuige moeten zijn van Gods liefde en genade. Als we mensen blijven overstelpen met de boodschap dat ze Jezus moeten aannemen en zich bekeren, worden ze gewoon moe van ons.
Beter is het om de mensen om ons heen nieuwsgierig te maken, naar datgeen wat ons veranderd heeft.
Door wat God recentelijk in mijn leven gedaan heeft, ben ik veranderd (zelfs na 25 jaar pinksteren). Dit valt mensen op en ze begrijpen het niet, zeker niet dat ik zo blij kan zijn, na de nare dingen die ik afgelopen jaar meegemaakt heb.
Daar gaan ze over nadenken en stellen ze vragen. Dan ik daarop aanwoorden met een getuigenis.

Berichten: 194

Nog een nakomertje.

Ik denk dat we juist een vriend moeten zijn voor ongelovigen.

Een voorval vandaag.
Een vrouwelijke collega zet er vandaag doorheen, door iets wat gebeurd was. Een schouder bieden zou ongepast zijn, maar tijd nemen om het verhaal aan te horen en gewoon daar te zijn is gewoon heel erg waardevol. Vol tranen en emoties kwam het verhaal eruit.

Mensen storten alleen hun hart uit op deze wijze als je het vertrouwen gewonnen hebt en ze weten dat onder 4 ogen blijft en dat je het niet verder vertelt.
Biddend heb ik het verhaal aangehoord, nam de tijd en bleef mens. 's Middags was er weer een grote lach en bleek deze simpele daad heel veel goed gedaan te hebben.
DAT is Gods liefde......

Berichten: 4863

Ook ik heb gelovige en niet gelovige vrienden en vriendinnen.

Ik spreek bewust DAN...over vrienden.
Juist het elkaar in waarde laten is zo belangrijk.

Juist in gesprekken komt dat openbaar, maar omdat we elkaar respecteren!!! Dat is vriendschap toch??

Ik probeer wel mijn normen en waarden na te leven.
Maar ik kan ook op een ander gebied iets betekenen.
Juist...door te luisteren Henk...heel mooi.

Ik hoef ze niet af te wijzen...omdat ze niet geloven...ja misschien zelfs negatief over God en geloof praten.

Dan denk ik altijd aan het verhaal van de barmhartige samaritaan!!!!

Als mijn ongelovige vriendin of vriend letterlijk en figuurlijk in de goot ligt...heb ik hem als christen gewoon te helpen!!!

Zonder aanziens des persoons..ja toch??

Berichten: 7231

Weet je wat ik heb ontdekt? Dat ongelovige mensen toleranter zijn in het aangaan van vriendenschappen. Zij maken geen onderscheid tussen geloofsstrekkingen of tussen wel of niet gelovig zijn. Tenzij ze met een halsstarig radicaal iemand te maken hebben waar weinig of niets mee aan te vangen is.

Ik heb zelf geen gelovige of ongelovige vrienden maar toen ik als kloosterling leefde heb ik met verschillende overtuigde ongelovige mensen gepraat. Zij vertelden me hoe zij vriendschappen zagen en toen moest ik steeds aan de woorden van Sint Augustinus denken: 'Het streven naar kleurloze gelijkvormigheid is geen ideaal. In elke gemeenschap moet er plaats blijven voor een gezonde pluriformiteit. En het is beter de pluriformiteit, die als natuurlijk gegeven toch aanwezig is, te erkennen dan ze te vernietigingen.'

Hierdoor kwam ik tot de conclussie dat sommige mensen met bepaalde levensopvattingen teveel in hokjes denken. Het is een soort-zoekt-soort mentaliteit geworden waardoor de kans op veelvormigheid (pluriformiteit), verrijking van inzichten, openstaan voor andere levensvisies, tolerantie in het algemeen verloren gaan of helemaal geen kans krijgen. Dit slaat zowel op de verhouding tussen gelovige en niet-gelovige. En ja, soms ook wel tussen de verschillende, christelijke of islamitische geloofsstrekkingen. Ik vind dit best wel bedroevend.

Frank

Berichten: 4863

Ja...je hebt gelijk...dit is ook vaak mijn ervaring...
Helaas...bedroevend!!!!

Berichten: 112

MARYLIEN613 schreef:

Ik vind het hoe langer hoe moeilijker om met niet-gelovigen (wat niet betekent anders-gelovigen) vriendschappen te onderhouden.
Het lukt mij vaak niet om over mijn geloof en mijn Heer, God en Vader te spreken, en zelf vind ik dit wel erg,
en ik kan mij zo schuldig voelen tegenover God, als ik met ongelovige vrienden omga,
herkennen jullie dit? of ook al meegemaakt?

Ik heb geen ongelovige vriendschappen want ik merk dat dat botst. Maar heb wel ongelovige kennissen.

Berichten: 5057

FRANKT627 schreef:

Weet je wat ik heb ontdekt? Dat ongelovige mensen toleranter zijn in het aangaan van vriendenschappen. Zij maken geen onderscheid tussen geloofsstrekkingen of tussen wel of niet gelovig zijn. Tenzij ze met een halsstarig radicaal iemand te maken hebben waar weinig of niets mee aan te vangen is.

Ik heb zelf geen gelovige of ongelovige vrienden maar toen ik als kloosterling leefde heb ik met verschillende overtuigde ongelovige mensen gepraat. Zij vertelden me hoe zij vriendschappen zagen en toen moest ik steeds aan de woorden van Sint Augustinus denken: 'Het streven naar kleurloze gelijkvormigheid is geen ideaal. In elke gemeenschap moet er plaats blijven voor een gezonde pluriformiteit. En het is beter de pluriformiteit, die als natuurlijk gegeven toch aanwezig is, te erkennen dan ze te vernietigingen.'

Hierdoor kwam ik tot de conclussie dat sommige mensen met bepaalde levensopvattingen teveel in hokjes denken. Het is een soort-zoekt-soort mentaliteit geworden waardoor de kans op veelvormigheid (pluriformiteit), verrijking van inzichten, openstaan voor andere levensvisies, tolerantie in het algemeen verloren gaan of helemaal geen kans krijgen. Dit slaat zowel op de verhouding tussen gelovige en niet-gelovige. En ja, soms ook wel tussen de verschillende, christelijke of islamitische geloofsstrekkingen. Ik vind dit best wel bedroevend.

Frank

Geloofsbeleving gaat dieper dan alleen maar een andere mening hebben. En mijn eigen ervaring is, dat het heel moeilijk is om een relatie te hebben met iemand die een andere geloofsbeleving heeft. Kortom ik vind dat je wel heel gemakkelijk een oordeel over een ander hebt.

Berichten: 7231

CHATULIEM619 schreef:

Geloofsbeleving gaat dieper dan alleen maar een andere mening hebben. En mijn eigen ervaring is, dat het heel moeilijk is om een relatie te hebben met iemand die een andere geloofsbeleving heeft. Kortom ik vind dat je wel heel gemakkelijk een oordeel over een ander hebt.

Dat was dus mijn ervaring doorheen de jaren, Chat. Dat heb ik op verschillende plaatsen meegemaakt en natuurlijk ook hier.
Oordelen doet iedereen. Wat ook heel menselijk is want wat is een mens zonder oordeel? Het veroordelen, wat ook uitgebreid te lezen is op de andere topics, is weer wat anders.

Berichten: 1006

ook ik heb "ongelovige"vrienden .....wat kun je, wat moet je??
Ik kan slechts zaaien, of er geoogst kan worden is niet aan mij,maar aan de Landman.Hij zal op zijn tijd de oogst afhalen en bij een brengen.En ik? ik blijf zaaien......

Berichten: 7231

Gelukkig zijn er ook goede ongelovige mensen die interesse en begrip kunnen tonen voor het geloof en levensinstelling van een anders denkende.
Ik zou me niet kunnen voorstellen moest ik met iemand optrekken die te pas en te onpas het woord God in de mond neemt. Die steeds 'amen' of 'Hallelujah' roept . Dit zou bij mij eerder getuigen van een ongezonde geloofsbeleving.

Trouwens, onder de christelijke gelovigen heb je zo veel verschillende opvattingen waardoor een vriendschap haast onmogelijk wordt wanneer er geen respect en begrip is.

Berichten: 1146

FRANKT627 schreef:

Gelukkig zijn er ook goede ongelovige mensen die interesse en begrip kunnen tonen voor het geloof en levensinstelling van een anders denkende.
Ik zou me niet kunnen voorstellen moest ik met iemand optrekken die te pas en te onpas het woord God in de mond neemt. Die steeds 'amen' of 'Hallelujah' roept . Dit zou bij mij eerder getuigen van een ongezonde geloofsbeleving.

Trouwens, onder de christelijke gelovigen heb je zo veel verschillende opvattingen waardoor een vriendschap haast onmogelijk wordt wanneer er geen respect en begrip is.

Ik heb veel christen en niet christen vrienden en vriendinnen en we hebben een warme vriendschap ondanks ons heel anders beleven van het geloof.
Ook in mijn gezin en familie, zelfs in onze kerkelijke gemeente hebben we verschillende opvattingen erover.
Vriendschap is een jezelf geven en er zijn voor de ander..en dan ja, toch wel allereerst een bepaalde overeenkomst ergens in hebben, maar dat hoeft beslist niet het geloof te zijn, al verdiept het de gesprekken wel als je als vrienden allebei gelovig bent en dan wel "christen" gelovig of ermee bekend.

Heb wel een vriendin uit een pinkstergemeente gehad die dingen onderstreepte met "Hallelujah" en "lof zij de Heer'..het stond onze vriendschap totaal niet in de weg.
Ieder mens beleeft alles anders nietwaar?
En het in zijn waarde laten bij alle dingen is nu juist waar het om gaat.
Het is liefde die bindt, altijd weer, in welke vorm dan ook.

Berichten: 68

MARYLIEN613 schreef:

Ik vind het hoe langer hoe moeilijker om met niet-gelovigen (wat niet betekent anders-gelovigen) vriendschappen te onderhouden.
Het lukt mij vaak niet om over mijn geloof en mijn Heer, God en Vader te spreken, en zelf vind ik dit wel erg,
herkennen jullie dit? of ook al meegemaakt?

Hoi,
Dat herken ik wel ja. Ik wil mijn geloof niet opdringen, maar zou zo graag zien dat niet gelovige vrienden/ kennissen/ collega's Jezus als Verlosser leren kennen. Juist als ik mensen beter leer kennen en meer met ga delen, gaat dat steeds meer spelen. Dit omdat ik geloof dat je leven rijker is als je gelooft, dat je er niet alleen voorstaat en dat je Jezus als Redder/ Zijn Liefde nodig hebt.

Berichten: 7231

KLAPROOS940 schreef:

Hoi,
Dat herken ik wel ja. Ik wil mijn geloof niet opdringen, maar zou zo graag zien dat niet gelovige vrienden/ kennissen/ collega's Jezus als Verlosser leren kennen. Juist als ik mensen beter leer kennen en meer met ga delen, gaat dat steeds meer spelen. Dit omdat ik geloof dat je leven rijker is als je gelooft, dat je er niet alleen voorstaat en dat je Jezus als Redder/ Zijn Liefde nodig hebt.

Vele ongelovige zien dat 'rijker' zijn net als een beknotting van hun vrijheden. Geloven betekent immers ook veel opgeven en wat ze er voor in de plaats krijgen is niet altijd datgene wat zij belangrijk vinden. Houden van God of Jezus klinkt ook abstract in hun oren. Het is niet tastbaar en soms ook niet zichtbaar. Ze zien het heil er niet goed van in.