Dagelijkse bemoediging.

Berichten: 4992

Maandag 25 Oktober, 1 Kor. 12: 1-11; De gaven van de geest.

Altijd, wanneer er iets uit te delen is, zijn er mensen jaloers. Een ander heeft altijd wel iets groter koekje, een dikker boek, een duurder cadeau.
In Korinte proef je ook de jaloezie. De gemeenteleden kijken elkaar naar de ogen. Ze kunnen het eigenlijk niet hebben dat de één wat meer gekregen heeft dan de ander.
Wat is er dan uitgedeeld? En door wie? De Geest, de Heilige Geest, die heeft Zijn geschenken rondgestrooid! Iedereen heeft wel iets gekregen. De één heeft de gave gekregen om wijze woorden te spreken. De ander heeft een duidelijk inzicht ontvangen in allerlei dingen. Een derde kreeg opvallend veel geloof. Een vierde is op wonderlijke wijze genezen van een ziekte. Een vijfde heeft de mogelijkheid ontvangen om een hemelse taal, in tongentaal God te loven en te aanbidden. En zo heeft iedereen wel iets gekregen van die ene Heilige Geest.
Maar in plaats van dankbaarheid voor wat ontvangen werd, voert nu jaloezie in Korinte de boventoon. Er wordt gediscussieerd over de vraag welke gave nu de belangrijkste is! Sommige zeggen: iedereen die werkelijk gelooft, moet in tongen spreken! Iedereen moet inzicht ontvangen in Gods geheimenissen! En als dat niet het geval is, dan hoor je er eigenlijk niet helemaal bij, dan tel je niet mee…
Zulke discussies kun je nog altijd meemaken. Ik denk dat de Heilige Geest er alleen maar verdrietig van wordt…

Berichten: 4992

Dinsdag 26 Oktober, 1 Kor. 13; Excelsior.

Dat is een mooie naam voor een zangvereniging die steeds beter wil zingen; of voor een voetbalvereniging die streeft naar een hogere plaats in het klassement. Excelsior. Steeds hoger, betekent dat.
De gemeente van Korinte lijkt een beetje op zo’n voetbalvereniging. Maar dit verschil: de speler vallen elkaar áán en schoppen elkaar zelfs tegen de schenen. Iedereen wil omhoog, koste wat het kost. De één weet het nog beter dan de ander.
Goed, zegt Paules. Ik zal juliie helpen elkaar de loef af te steken. Ik wijs jullie een weg die nog veel verder omhoog voert! Excelsior. Nog hoger! Weet je welke weg dat is? De weg naar de absolute top, dat is de weg van de liefde…
En dan gaat Paules zingen, want dat is het 1 Kor. 13: een lied. Al had ik nu alles, al betekende in nog zoveel, maar ik had de liefde niet – ik was niets, een vals instrument in het orkest, waardeloos!
Je kunt nog zo vroom zijn, je kunt nog zoveel gaven en talenten hebben ontvangen, als je geschenk van de liefde mist, mis je alles. Daarom is de liefde als het erop aankomt nog meer waard dan het geloof en de hoop. Het geloof gaat over in aanschouwen, de hoop in vervulling, maar de liefde blijft tot in eeuwigheid!
Excelsior…Steeds hoger. Paules is een goede gids, een voortreffelijkje wegwijzer. De route van de liefde, dié brengt je op het absolute hoogtepunt. Want vanaf deze bergtop kun je Gods Koninkrijk zien liggen!

Berichten: 4992

Woensdag 27 Oktober, 1 Kor. 14: 26-33; In orde.

De gemeenteleden uit Korinte zouden vreemd opkijken als zij onze kerkdiensten zouden meemaken! Slechts één persoon die aan het woord komt: de dominee! Onbegrijpelijk zou men dat vinden. Zoveel mensen samen, veel meer dan in de kleine huisgemeenten in Paules’ dagen – en dan toch maar één persoon die het woord voert! Hoe is het mogelijk? Wat bij ons misschien ontbreekt, was er in de gemeente van Korinte te veel. Paules moet regels geven om het aantal sprekers te beperken. Wanneer er mensen zijn die in tongentaal spreken, moet men er voor zorgen dat er niet meer dan twee of drie sprekers zijn. Bovendien moet er iemand zijn die deze onbegrijpelijke taal kan uitleggen, anders kan men beter in de gemeente zwijgen!
Zo stelt de apostel orde op zaken. God is ten slotte geen God van wanorde, maar vrede, zo schrijft hij.
Over het aantal gemeenteleden dat je onze kerkdiensten aan het woord dient te komen, kun je natuurlijk van mening verschillen. Alleen de dominee, zegt de een. Ook een voorlezer, zegt de ander. En een voorzánger, zegt een derde. Maar waarom zou een diaken geen voorbede mogen doen?, vraagt een vierde. Em een ouderling de schriftlezing? En zo kun je verder vragen zonder dat ooit iemand zeggen kan: volgens de bijbel mag dat niet!

Maar hoe een kerk dat alles ook regelt, of er velen of weinig zijn die meedoen, in ieder geval moeten er goede afspraken zijn! Want aan wanorde heeft God een hekel!

Berichten: 4992

28 Oktober, 1 Kor: 15: 19-28; Beklagenswaardig.

Daar kun je eigenlijk niet maar medelijden mee hebben, met mensen die niet geloven in de opstanding der doden. Beklagenswaardige mensen zijn het, die uitgaan van de gedachte: dood is dood.
Merkenwaardigerwijs leeft die overtuiging ook binnen de christelijke gemeente van Korinte! Althans, sommige beweren dat wie wedergeboren is eigenlijk al uit de dood is opgestaan. Dat is een indrukwekkende gedachte! Geen wonder dat velen daardoor aangesproken werden. Het geloof maakt ons tot nieuwe mensen, werderomgeboren, kinderen van God! Wie God kent, die kent het leven, die is opgestaan uit de dood van zonde en schuld!
Prachtig, zegt Paules! Maar als dat alles is, dan ben je toch nog maar een beklagenswaardig mens! Er is meer te geloven! Niet alleen onze geest wordt nieuw, ook ons lichaam. Dat is de boodschap van Pasen! Ik geloof in de wederopstanding van het vlees!
Paules noemt Jezus de eersteling. Hij staat voortaan in de lange rij van hen die delen zullen in de overwinning op de dood. Nog altijd is de strijd gaande. Maar de tijd nadert waarin Christus elke vijand zal hebben overwonnen. Dan zal Hij Zijn opdracht teruggeven aan de de Vader. Dan heeft de Kurios, de Heer, de Generaal zijn werk gedaan! En dan zal God zijn: alles en in allen.
Beklagenswaardig - dat ben je zonder het geloof in deze overwinning. Welgelukzalig – dat ben je, als je wandelt in het licht van Pasen.

Berichten: 4992

29 Oktober, 1 Kor. 15: 50-58; Veranderd.

Vroeger sprak men wel over mensen die tot bekering waren gekomen als over ‘veranderende mensen’. Dat is een prachtige uitdrukking! Iemand die geroepen is uit de duisternis en gekomen tot licht, is een ‘ander’ mens. Wie iets begrijpt van het geheim van Gods Koninkrijk, gaat anders leven.
Spreekt anders, doet anders,Spreekt anders, doet anders, hoort anders, kijkt anders. Als het aan ons niets te merken is dat we Jezus Christus kennen, is het nog maar de vraag of wij werkelijk ‘veranderde’ mensen zijn.
Toch is deze verandering nog niets vergeleken bij de verandering waarover Paules spreekt in zijn brief aan de Korintiërs. Daar gaar het over de verandering die de gemeente zal ondergaan op de grens van tijd en eeuwigheid. Dan wordt pas werkelijk alles anders. Totaal anders!
Waarom eigenlijk? Omdat vlees en bloed het Koninkrijk van God niet kunnen beërven. Je kunt niet zo maar de grens over! Onze aardse bagage zal moeten worden ingeleverd bij de douane. Als veranderde mensen gaan we de grenslijn over.

Paules licht een tipje van de sluier op. In een fractie van een seconde zal het gebeuren. We krijgen een nieuwe jas! Het sterfelijke zal onsterfelijkheid aandoen, het vergankelijke trekt het onverganlijke aan! We zullen elkaar aankijken zoals mensen die elkaar nauwelijks herkennen en zeggen: Wat ben jij veranderd!

Berichten: 4992

30 Oktober, 2 Kor. 3: 1-6; Brieven van Christus.

Je ziet het voor je: Paules, de apostel, zijn brief schrijvend of aan een secrataris dicterend. Een brief. Een prachtig middel is dat, om je gedachten over te brengen aan mensen die mijlenver weg wonen. Wat heeft Paules de gemeente te schrijven in deze brief?
Hij schrijft opnieuw dat Hij door Christus zelf is gezonden is. Hij heeft wat dat betreft geen aanbevelingsbrief nodig! Eigenlijk is de gemeente zijn brief. Uit het geloof van de Korintiërs blijkt dat het evangelie een krach is! Goedbeschouwd is de gemeente zodoende een brief van Christus. De wereld kan aan het doen en laten van de gemeente aflezen wat het evangelie voor mensen betekent!
Een brief van Christus. Nee, niet met inkt geschreven. Ook niet gegrift in stenen tafelen, zoals de tien geboden. De Geest van de levende God schrijft op tafels van vlees, de Geest schrijft in ons hart!
Wat bedoelt Paules daarmee? Hij geeft daarmee aan dat er een verschil is tussen het oude en het nieuwe verbond. De letter doodt. De Geest maakt levend. Wie krampachtig probeert om zich aan de letter van Gods geboden te houden en alles zet op de kaart van de wetsbetrachting, die werkt zichzelf dood. Dat red je niet, wil Paules zeggen. De weg van de wet is een doodlopende weg. De Geest, die maakt levend! De Geest zet ons in de ruimte, in de vrijheid van Gods vergeving. En die vrijheid maakt van ons nieuwe mensenm leesbare brieven van Christus. Er zijn duizenden mensen die nooit meer de bijbel lezen. Zouden ze in ons iets kunnen van Gods liefde?

Berichten: 4992

31 Oktober, 2 Kor. 5:1-10; Kamperen.

De wereld waarop wij wonen is eigenlijk één grote camping, zo schrijft Paules. Een tentenkamp. Ons lichaam is een tent die wordt opgezet maar op een dag ook weer wordt afgebroken. Leven is kamperen. Sterven: opbreken.
Of dat erg is? Geen sprake van, zegt Paules. ‘Want wij weten dat, indien de aardse tent waarin wij wonen, wordt afgebroken, wij een gebouw van God hebben, in de hemelen, niet met handen gemaakt, een eeuwig huis.’ Leven in het geloof betekent: een dak boven je hoofd hebben, ook als een tent moet worden afgebroken. Sterven is: verhuizen, naar huis gaan, thuiskomen!
Wie zo leeft, is altijd vol goede moed. Kamperen is goed, thuiskomen is beter. Leven is: vreemdeling zijn, in het buitenland vertoeven. Sterven is: bij Christus intrek nemen, thuis zijn, voor altijd.
En daarom doet het er eigenlijk om het even. Het gaat er in beide situaties om, dat we God recht in de ogen kunnen zien. Eens zal het voor de dag komen, wat we gedaan hebben: goed of kwaad.
Protestanten hebben geleerd om argwanend te kijken naar zogenaamde ‘goede werken’. En inderdaad: door geloof alleen worden we rechtvaardig voor God! Maar de vraag blijft wel: hoe kamperen we op deze aarde? Hoe springen we om met onze tent? En blijft het verlangen levend naar het Vaderhuis met de vele woningen? Wie zo kampeert, komt straks met vreugde thuis!

Berichten: 4992

1 November, 2 Kor. 5: 11-17; Een voor allen.

Wanneer ik (de schrijver) deze woorden uit de brief van Paules lees, moet ik denken aan een oude man, die wanneer hij in een kring van mensen kwam, soms maar éé’n persoon een hand gaf en dan zei: “Eén voor allen, dat zal alleen welgevallen…”.
Eén voor allen, Met die ene bedoelt Paules: Jezus Christus. Hij is voor alleen gestorven. Hij is voor allen opgestaan. Eén voor allen. En dat zal allen welgevallen! Aan deze Ene dankt de wereld het leven!
Paules spreekt daarover zeer blijmoedig. Hij zegt niet: Jezus is alleen voor de zondaren gestorven. Of: alleen voor Zijn gemeente. Nee, voor állen! Heel de wereld deelt in deze dood. Heel de schepping heeft baat bij Zijn opstanding. In Hem zijn alle mensen gestorven. In Hem zijn alle mensen opgestaan. Tot dat inzicht is de apostel gekomen.
Betekent dat nu dat Paules zegt: Welaan, wat zou ik me nu verder druk maken? Nee, geen sprake van! Juist omdat het nieuwe zichtbaar wordt in deze wereld. Dat is de boodschap van de apostelen. Laat u met God verzoenen! Bedenk toch dat er een nieuwe tijd is aangebroken, een tijd waarin voor afgoden geen plaats meer is! U bent in Jezus Christus gestorven en opgestaan tot een nieuw leven. Wandelt dan als nieuwgeboren kinderen van God!
Eén voor allen. Juist wie Gods beloften begrepen heeft, luistert naar Zijn geboden. Juist de vrijgesprokene neemt de rechter serieus!

Berichten: 4992

Woensdag 2 November; 2 Kor. 9: 6-15; Blijmoedig geven.

Paules schaamt zich niet om een bedelaar te zijn. Hij vraagt de gemeente in Korinte om geld. Niet voor zichzelf, maar voor de broeders en zusters in Jeruzalem, de moederstad. Daar heerst armoede, honger en tekort aan allerlei levensbehoeften. Alleen al uit dank voor wat de Korintiërs aan geestelijke gaven uit Jeruzalem gekregen hebben, mogen zij de gemeente daar nu niet vergeten!
Nu kun je op twee manieren geven, zo schrijft Paules. Karig, Maar ook mild. Met tegenzin, maar ook blijmoedig. Van die eersten moet God niet veel hebben. De milde gevers, die blijmoedige schenkers – die heeft God lief!
Je ziet ze voor je: twee zaaiers. De één zaait karig, een paar zaadjes hier, een paar zaadjes daar. De ander is veel guller, over de akker. Die eerste zaaier moet niet rekenen op een grote oogst. Die tweede mag daar wel op hopen! Wie karig zaait, zal ook karig oogsten en wie mild zaait, zal ook mild oogsten….
Laten we nu maar eerlijk zijn: maar al te vaak zijn wij nog al karig in ons geven. Met een zuinig gezicht stoppen we een kwartje in de collectebus of een euro in de zak van de diacenen ons aanreiken. Wij geven wel mild, maar vraag net waaraan….Heel wat zaad valt in slechte aarde. Wat is dan toch het geheim van dat blijmoedig geven. Het is het geheim van de oogst! Al wat je nu zaait, zie je een keer terug…! Nee, je zult er niet aan verdienen, maar wel, misschien veel later, oogsten: handen vol vreugde!

Berichten: 1146

Fijn dat je elke dag weer de tijd neemt om deze Bijbelstudies door te geven.
Ik vind ze erg mooi. Lachende smiley

Berichten: 4992

3 November, 2 Kor. 12: 1-10; Opschepper.

Paules is een opschepper. Paules wil nu ook wel eens een paar sterke verhalen vertellen! Ze moeten daar in Korinte nu maar eens goed weten wat hij allemaal heeft meegemaakt….
Nu zou je verwachten dat Paules eens breed gaat uitmeten over zijn grote daden voor het Koninkrijk van God. Dat zou hij heel goed kunnen! Hij zou kunnen vertellen in welke landen hij zoal geweest is En hoeveel mensen tot geloof gekomen zijn. En welke invloed hij had in de apostelkring in Jeruzalem. Maar daarover spreekt Paules niet. Als hij dan met alle geweld moet opscheppen, dan zal hij opscheppen over zijn zwakheid! Ja, Paules zou ook kunnen vertellen over een wonderlijke ontmoeting met God, een visioen waarin hij onuitsprekelijke woorden hoorde – maar veel liever spreekt de apostel over zijn moeite en zijn verdriet, zijn lijden en strijd. Want juist in momenten van zwakte, komt de kracht van Christus het duidelijkst naar voren. ‘Als ik zwak ben, dan ben ik machtig!’
Opscheppen. Ach, dat is een koud kunstje. Iedereen kan wel sterke verhalen vertellen, ook over het geloof. Er zijn mensen die daar zo over praten kunnen dat je er gen speld tussen krijgt. Maar Paules praat anders. Hij heeft een doorn in zijn vlees gekregen. Wat hij daarmee bedoelt is niet duidelijk. Maar in ieder geval zorgt die doorn ervoor dat Paules geen opschepper wordt. Die doorn – wie weet: een handicap – die doorn houdt hem klein. En wie echt klein is, die is werkelijk groot in Gods ogen.

Berichten: 4992

4 November, Gal. 2: 15-21; Tevergeefs.

Paules is behoorlijk teleurgesteld in de Galaten. Sterker: hij noemt hen uitgesproken onverstandig! Hoe komen ze er bij om die praatjes van sommige christenen uit de Joden te geloven? Zij verdraaien het evangelie!
Ondertussen bedoelen die Joden-christenen het natuurlijk heel goed. Zij zijn bang dat het Oude Testament, de Thora met name, aan de kant zal worden geschoven. En daarom doen ze hun uiterste best de Galaten zo ver te krijgen dat zij zich laten besnijden, de sabbat houden en allerlei andere wetten in acht nemen.
Maar Paules laat zich niet door vrome bedoelingen van de wijs brengen. Wie denkt door een achterdeur toch weer de wet in huis te kunnen halen, is bij hem op een verkeerde adres. Dan zou Jezus tevergeefs gestorven zijn!
Zijn alle geboden dan absoluut afgeschaft? Mag je dan tegenwoordig rustig stelen, echtbreken, liegen? Zeker niet! Maar wat bedoelt Paules dan? Paules wil zeggen: Jullie moeten niet denken dat je toch nog rechtvaardig kunt worden in Gods oog door zo keurig volgend de wet te leven! Je bent alleen rechtvaardig omdat Jezus voor jou gestorven is! Hij is het Lam dat de zonden der wereld wegdraagt!
Nog altijd kun je het horen: Ik zal vast wel in de hemel komen, want ik heb altijd netjes geleefd. Wie dat zegt, heeft van het evangelie nog niet altijd veel begrepen. We zijn kinderen van het Koninkrijk, niet omdat wij zo fatsoenlijk leven, maar omdat Jezus zo onfatsoenlijk gekruisigd is! Zijn dood is ons leven. En door het geloof leeft Christus in ons! Hoe is het mogelijk! Als God maar mij kijkt, dan ziet Hij: Jezus!

Berichten: 4992

5 November, Gal. 4: 1-7; Abba, Vader.

Stel je voor: je denkt dat je een kind van je vader bent, maar dan komt er op een dag iemand die zegt: Nee, geen sprake van, jij bent geen kind maar een slaaf! Dat komt hard aan!
Reken maar dat de Joden onder de Galaten ook een vreemd opgekeken hebben bij dit bericht van Paules! Geen kinderen, geen erfgenamen van Abraham? Wat zullen we nu beleven? Slaven? Toe maar, die Paules, die doet maar, hoe komt ‘ie erbij? Het is bijna beledigend: zij, kinderen van God, erfgenamen van Abraham: slaven?
Als je goed leest wat Paules schrijft, kom je overigens tot de ontdekking dat hij nú een beweert dat de Joden lijken op slaven, dan weer dat ze werkelijk slaven zijn. Hij weet namelijk heel goed dat God Israël niet loslaat. Israël mag dan een ongehoorzaame zoon zijn, het blijft Gods kind! Maar: eerst door het geloof in Jezus kan Israël aan de weet komen wat dat betekent, kind van God te zijn! De Geest leert ons ‘Vader’ zeggen, ‘Abba’, ‘pappa’, betekent dat eigenlijk.
Waarom maakt Paules zich tot druk over die wet? Omdat hij aan den lijve ervaren heeft hoe je verslaafd kunt raken aan vroomheid! En nog altijd zijn er zulke slaven: mensen die geboden, verboden, gebruiken en tradities beslist nodig hebben om christen zijn; mensen die zich niet afvragen in het licht van het evangelie wat de zin van dit alles is. Voor zulke vroomheid is Paules doodsbang. Jezus is toch niet voor niets gestorven en de Geest is toch niet zomaar uitgestort? Dat alles is gebeurd opdat wij als kinderen van God zouden leven en roepen: ‘Abba, Vader!’

Berichten: 4992

6 November, Gal. 5: 13-24; Vlees en geest.

Deze twee woorden komen we nog al eens tegen in bijbel: vlees en Geest. Wat bedoelt de schrijver van de schrijver van de Galaten brief met die woorden? Is ‘vlees’ alles wat je lichaam te maken heeft en ‘Geest’ alles wat zich in je gedachten afspeelt? Nee, daar heeft het niets mee te maken, al word dat nogal eens zo opgevat. Dat zou dan betekenen dat alles wat je lichaam te maken heeft, negatief zou zijn en dat alles wat met de ziel te maken zou hebben, positief zou zijn. Nee, het gaat over iets anders.
Wat bedoelt de apostel dan met dat woord ‘vlees’? Wel, ‘vlees’ duidt alles aan wat te maken heeft met de zonde. ‘Vlees’is alles wat in strijd is met Gods liefde. En dat kan met het lichamelijke te maken hebben, maar net zo goed met het ‘geestelijke’. Daartegenover wordt met ‘Geest’ niet onze gedachtenwereld bedoeld, maar: de Heilige Geest, de Geest van Jezus, vol liefde en barmhartigheid. Die twee staan tegenover elkaar: vlees en Geest. Duisternis en licht. Haat en liefde.
Paules noemt een aantal ‘werken van het vlees’: hoererij, jaloezie, egoisme, dronkenschap. Wie zich door het ‘vlees’ laat leiden, moet er niet op rekenen Gods Koninkrijk te zullen erven! De Galaten zijn gewaarschuwd. En niet alleen zij….
Paules noemt ook de vrucht van de Geest: liefde, blijdschap, vrede. Opvallend is dat hij spreekt over de wérken van het vlees en over de vrúcht van de Geest. Liefde, blijdschap en vrede kun je niet be-werken, niet organiseren. Dat alles kan alleen groeien, daar waar de Geest ons leven vervult. Wat zullen we kiezen: de werken van de dood? Of de vruchten van het leven?

Berichten: 4992

7 November, Ef. 2:14-22; De muur afgebroken.

In de eerst druk van dit dagboek schreef ik (de schrijver) op deze pagina over de Berlijnse muur het volgende: ‘Ik zie het al in de krant staan: West en Oost-Duitsters breken samen de muur af die jarenlang de stad Berlijn in tweeën verdeelt. Het zou voor velen niet te geloven zijn, zo’n bericht.’
Intussen is het ongelofelijke bericht is nu ook het evangelie, voor Joden en heidenen. Geen scheiding meer? De muur is afgebroken! Zo’n ongelofelijk bericht is nu ook het evangelie, voor Joden en heidenen. Geen scheiding meer? De muur van vijandschap weggebroken? Voortaan één volk? Dat gaat vooral de Joden veel te ver! Eeuwenlang hebben zij hun best gedaan om het verschil duidelijjk te maken. Hun God was anders dan de geboden van de heidenen. En nu komt daar die Jood Paules vertellen dat er geen scheiding meer is en dat de muur is afgebroken! Wat Paules hiermee bedoelt? Hij spreekt over Jezus die onze vrede is. In Hem vallen grenzen weg. Door Hem worden scheidslijnen opgeheven. Door Hem worden muren van vijandschap afgebroken. Hij brengt mensen bij elkaar, uit alle rassen, uit alle volken, uit alle kerken. Laten de christenen uit de heidenen niet denken dat ze tweede rangschristenen zijn! Zij zijn geen gasten en vreemdelingen. Maar medeburgers en huisgenoten van God!
Muren. Ze zijn er nog altijd. Er zijn er veel te veel. Muren van hoogmoed. Muren van jaloezie. Muren van discriminatie. Maar Jezus is onze vrede! En door het nieuwe Jeruzalem loopt – God dank – geen muur!

Berichten: 4992

8 November, Ef. 3: 14-21; Samen met alle heiligen.

Er zijn dingen die je best alleen kunt doen. Een wandeling maken, een boek lezen. Maar er zijn ook dingen die je onmogelijk alleen kunt doen; dingen, die je alleen mar samen met anderen tot stand kunt brengen, Om een wedstrijd te spelen of een stevig huis te bouwen kun je niet buiten de hulp van anderen.
Zo is het ook met de liefde van Christus. In je eentje kun je die nooit ten volle begrijpen. Daar heb je elkaar voor nodig! Paules vergelijkt de liefde van Christus met een kolossale ruimte. Alleen samen met alle heiligen zijn we in staat te vatten hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is van Gods liefde.
Wie bedoelt Paules met die ‘heiligen’? Zijn dat de heilige mannen en vrouwen zoals de Rooms Katholieke Kerk die kent: Sint Nicolaas en Sint Franciscus en alle andere ‘Sinten’ die er zijn? Nee, met ‘heiligen’ bedoelt de apostel de gemeenteleden, de ge-heiligden, degenen die door het teken van de doop apart gesteld zijn in deze wereld. Apart gesteld om in woorden en werken getuigen te zijn van dé Heilige: Jezus Christus.
Samen met al die heilige, christenmensen van toen en nu, van noord en zuid, van oost en west, samen met hen staan we in de reusachtige kubus, in die kathedraal van Gods liefde! Wat een hoogte, wat een diepte, wat een lengte, wat een breedte! Zo is de liefde van Christus. Om het met een kinderversje te zeggen: Zo hoog, je kunt er niet overheen, zo diep, je kunt er niet onderdoor, zo wijd, je kun ter niet omheen…
Er zijn dingen die je best alleen kunt doen. Maar om de liefde van God te peilen, heb je alle heiligen nodig!

Berichten: 4992

Dinsdag 9 November, Ef. 4:25-32: Tot zonsondergang.

Sommige mensen kunnen erg lang boos zijn. Soms wel dagen lang, soms wel een week. Hoe je dat merkt? Dan zeggen ze niets of zo weinig mogelijk. Ze maken zure opmerkingen en doen chagrijnig. Op die manier wordt de sfeer in huis er niet beter op.
Reken maar dat ze in zo’n havenplaats als Efeze heel goed weten wat boos-zijn betekent! Reken maar dat ze daar weet hebben van schelden, tieren en vloeken. Havenplaatsen staan er om bekend! Maar in de gemeente van Christus is dat niet op zijn plaats. Zo gaan mensen die Jezus kennen, niet met elkaar om, zegt Paules. De leugen is een oude jas die je moet uittrekken. En als je boos wordt, wees dat dan niet langer dan hooguit een dag. De zon moet niet ondergaan over een opwelling van toorn. Daar moet je niet mee gaan slapen! Niet alleen omdat dat niet goed is voor je nachtrust, maar bovenal omdat we van Jezus iets anders hebben geleerd: liefhebben, die vergeven kan.
Over die vergeving zegt Paules in zijn brief iets waaraan we niet zomaar voorbij mogen gaan. Hij zegt: ‘Vergeeft elkaar zoals ook God in Christus u vergeving geschonken heeft!’ Die twee moeten we op elkaar lijken: Gods vergeving en onze vergeving.
Daar hebben we dan voorlopig de handen vol aan! Want Gods vergeving doet de schuld weg, zo ver het westen verwijderd is van het oosten. En al lang voordat de zon over deze wereld is ondergegaan, heeft Hij de schuld van ons weggegaan!

Berichten: 4992

Woensdag 10 November, Ef. 5: 6-21; Kinderen van het licht.

Morgen beginnen overal in het land weer de voorbereidingen van het carnaval. Op de elfde van de elfde maand komen de carnavalsverenigingen weer bij elkaar om te bespreken hoe in het voorjaar de bloementjes weer buiten zullen worden gezet. Want dat wil het carnaval zijn: een mogelijkheid om even alles te vergeten, vlak voor vastentijd waarin het lijden en sterven van Christus wordt herdacht. Leven de leut! Waarom niet één keer per jaar, de bloementje buiten!
Ieder mens heeft er wel eens behoefte aan even alles te vergeten. Dat is in Efeze ook zo. En de inwoners van deze havenstad weten daar wel wat op… Hun antwoord is het antwoord van alle tijden en alle plaatsen. Hun slagzin is: Wijntje en Trijntje. Vrouwen en drank. Hoererij en dronkenschap.
Wat zegt Paules daarover? Niet aan meedoen! Dat is zijn advies. Goedbeschouwd zijn dat de ‘werken’ van de ‘duisternis’. Praktijken die het daglicht niet kunnen verdragen. Daar kun je niet aan meedoen, als je een kind van het licht wilt zijn. En dat zijn we, door Jezus Christus, die het Licht der wereld is!
Is er dan voor kinderen van het licht helemaal geen gelegenheid om eens ‘even alles te vergeten’? Ja zeker! Er is een alternatieve dronkenschap, een roes van vrede en vreugde! De Geest maakt ons dronken van blijdschap! Je gaat ervan zingen en jubelen: psalmen. Lofzangen en geestelijke liederen! ‘Soms groet een licht van vreugde de christenen als hij zingt!’ Zo zet de gemeente van Christus Gods bloemen buiten!

Berichten: 4992

Donderdag 11 November, Ef. 6: 1-9; Anti-revolutionair.

Zo heette de politieke partij waar vele christenen jarenlang toe behoorden: Anti-Revolutionaire Partij. Je zou haast zeggen: Paules was er ook lid van. Dat blijkt uit wat hij schrijft aan de gemeente in Efeze.
Paules is bang. Hij heeft het evangelie verkondigd, de boodschap van de bevrijding! Maar nu dreigt het gevaar dat deze boodschap niet goed wordt begrepen. Het gevaar dat mensen denken zullen dat nu alle verhoudingen anders moeten worden. Als christenen ben je toch vrij? Wel dan behoeft een vrouw haar man, een kind zijn ouders een slaaf zijn baas niet meer te gehoorzamen!
Tegen die gedachte verzet Paules zich. Het is nooit zijn bedoeling geweestom te roepen tot een soort revolutie. Het evangelie ie wel een kracht, springstof, dynamiet – maar dat betekent niet dat de hele maatschappij zo maar opgeblazen moet worden. De kracht van het evangelie werkt als het gist in het meel. Langzaam maar zeker zal het dat deeg geheel doorzuren. Niet door kracht, niet door geweld, maar door de Geest zal dat gebeuren!
Zo werkt het evangelie. Nog altijd. Het is niet revolutionair. Maar het brengt wel een omwenteling. Vrouwen worden niet langer als tweederangs schepselen gezien. Kinderen worden niet langer als goedkope werkkrachten misbruikt. Negers worden niet langer als slaven mishandeld. Nee, een revolutionair was Jezus niet. Maar overal waar Zijn Geest aanwezig is, worden wel dingen veranderd. Mensen overal waar Zijn Geest aanwezig is, worden wel dingen veranderd. Mensen worden gezet in het licht van Gods liefde. En die revolutie is de grootste van alle tijden…

Berichten: 191

Intersant onderwerp ! Laat me er over nadenken! Ik kom er op terug!
Trusten voor iedereen!

Berichten: 191

Intersant onderwerp ! Laat me er over nadenken! Ik kom er op terug!
Trusten voor iedereen!

Berichten: 191

Waarom weer dubbel geplaatst? Snap ik niet! Moderater?

Berichten: 4992

Vrijdag 12 November, Ef 6: 10-17; Het leger des heils.

Een soldaat herken je aan zijn uniform. En aan zijn wapenrusting: een geweer, een karabijn, misschien, een riem met munitie.
Vroeger waren de soldaten uitgerust met een soort harnas. Een pantser, een helm, een schild, een zwaard – dat hoorde er allemaal bij. Zo alleen had je kans de strijd te overleven. Een christen is ook zo’n soldaat. Nee, niet uitgerust met zwaard of karabijn, maar met een geestelijke wapenrusting. Per slot van rekening is het niet onze opdracht te vechten tegen mensen van vlees en bloed, maar tegen onzichtbara machten, geestelijke vijanden. Paules somt de onderdelen van dat geestelijke harnas op. Je krijgt een riem: dat is de waarheid. Schoenen: de bereidheid om het evangelie van de vrede te verkondigen. Je krijgt een schild: het geloof; de brandende pijlen van de vijand ketsen daarop af, de hatelijke opmerkingen en de valse verdachtmakingen. Je krijgt een helm: het heil, de bevrijding in Jezus Christus. En bovenal: een zwaard, het zwaard van de Geest. Wat dat is? Het Woord van God! Zie daar: het portret van een christen-soldaat! Een lid van het Leger Des Heils! Klaar voor de grote revolutie. Wat geen bommen en kanonnen ooit bewerken kunnen, dat zal de Geest in deze wereld doen: mensen worden vernieuwd, overwonnen door Gods liefde, bereid gemaakt om te zegenen in plaats van te vervloeken, lief te hebben in plaats van te haten. De Generaal? Dat is de Gekruisigde! En Zijn bevel? ‘In de wereld lijdt gij verdrukking, maar houdt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen!’

Berichten: 3599

MARIO216 schreef:

Vrijdag 12 November, Ef 6: 10-17; Het leger des heils.

Een soldaat herken je aan zijn uniform. En aan zijn wapenrusting: een geweer, een karabijn, misschien, een riem met munitie.
Vroeger waren de soldaten uitgerust met een soort harnas. Een pantser, een helm, een schild, een zwaard – dat hoorde er allemaal bij. Zo alleen had je kans de strijd te overleven. Een christen is ook zo’n soldaat. Nee, niet uitgerust met zwaard of karabijn, maar met een geestelijke wapenrusting. Per slot van rekening is het niet onze opdracht te vechten tegen mensen van vlees en bloed, maar tegen onzichtbara machten, geestelijke vijanden. Paules somt de onderdelen van dat geestelijke harnas op. Je krijgt een riem: dat is de waarheid. Schoenen: de bereidheid om het evangelie van de vrede te verkondigen. Je krijgt een schild: het geloof; de brandende pijlen van de vijand ketsen daarop af, de hatelijke opmerkingen en de valse verdachtmakingen. Je krijgt een helm: het heil, de bevrijding in Jezus Christus. En bovenal: een zwaard, het zwaard van de Geest. Wat dat is? Het Woord van God! Zie daar: het portret van een christen-soldaat! Een lid van het Leger Des Heils! Klaar voor de grote revolutie. Wat geen bommen en kanonnen ooit bewerken kunnen, dat zal de Geest in deze wereld doen: mensen worden vernieuwd, overwonnen door Gods liefde, bereid gemaakt om te zegenen in plaats van te vervloeken, lief te hebben in plaats van te haten. De Generaal? Dat is de Gekruisigde! En Zijn bevel? ‘In de wereld lijdt gij verdrukking, maar houdt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen!’

Mooi overdenking, Mario, thnx!

Berichten: 4992

Zaterdag 13 November, Filip. 1:18-24; Verlies en winst.

Als iemand sterft, zeggen de mensen tegen de nabestaanden: Van harte gecondoleerd met dit verlies! Dat woord ‘verliezen’hoor je nogal eens als het over sterven gaat. Een vrouw ‘verliest’ haar man. Ouders ‘verliezen’ een kind. Sterven en verliezen – dat zijn twee woorden die bij elkaar schijnen te horen. Voor ons is dat misschien ook wel zo, maar voor Paules niet. Als hij spreekt over ‘sterven’dan heeft hij het niet over ‘verliezen’ maar over ‘winst’!
Nee, denk nu niet dat Paules een oude, uitgeleefde man is geworden. Geen sprake van. Wat hem betreft: hij zou graag vrij komen uit de gevangenis en de christenen in Filippi nog eens opzoeken. Dat zou goed uitkomen, want er zijn in Filippi allerlei predikers gekomen die niet met zuivere bedoelingen het evangelie verkondigen. Aan de andere kant: wat maakt het eigenlijk uit? Als het evangelie maar verkondigd wordt!
Zo wordt Paules van twee kanten aan zijn jas getrokken. Enerzijds zou hij wel in leven willen blijven om de gemeente van Christus te helpen. Anderzijnds zou hij best willen sterven om voor altijd bij Christus te zijn. Voor Christus zal hij leven. Met Christus zal hij sterven. Wie zo leeft, praat niet over de dood als over een verlies. Integendeel. Voor wie zo leeft, is sterven: winst.

Berichten: 4992

Zondag 14 November, Fil. 2: 1-11; De ander uitnemender.

Hoe komt het toch dat samenwerking in de praktijk zo moeilijk is? Natuurlijk, iedereen is daar een voorstander van! We moeten het samen doen! Op school, in het gezin, op het bedrijf waar we werken, in de gemeente waartoe we toe behoren…
Samen zullen we het doen, eensgezind!
Maar van die samenwerking komt vaak weinig terecht. Waar zit dat toch op vast?
Paules verklapt het geheim: de één acht de ander niet uitnemender dan zichzelf. Daar zit de knoop! Nu is dat ook wel erg moeilijk: de ander hoger achten dan jezelf. Wij hebben de neiging om het om te keren. Wij vinden al gauw dat wij zelf het net iets beter doen dan een ander. En de ideeën van de ander zijn natuurlijk wel goed, maar die van onszelf zijn toevallig altijd net iets beter. Acht de ander dan maar eens uitnemender dan jezelf, wanneer je telkens de gedachte hebt dat jij het beste inzicht hebt…
Paules zou geen dienstknecht van Christus zijn, als hij niet onze aandacht vroeg voor Jezus. Hij werd de minste. De Heer werd een knecht. De Meester een slaaf. God heeft de gestalte van een dienstknecht aangenomen! De Meerdere werd een mindere, de Hoogste de Laagste.
Wie daaraan denkt, krijgt het vertrouwen om goede gedachten in te ruilen voor beter. Wie bedenkt hoeveel Jezus los moest laten om onder ons te zijn, die zal heel wat gemakkelijker eigen iedeeën laten schieten om open te staan voor de belangen van de ander. Dat zou een mooie ruzie betekenen: wie mag er vandaag de minste?

Berichten: 4992

Maandag 15 November, Filip. 3: 7-14; Schade.

Elk bedrijf kan er over meepraten, je ontkomt er niet aan: schadeposten zijn er altijd. Een machine gaat stuk, een auto krijgt een botsing. Zonde, zo’n schade!

Paules heeft ook schade opgelopen. Het vreemde is echter dat hij ‘schade’ noemt wat een ander als ‘winst’ zou beschouwen. Nu heeft Paules van Jezus geleerd om alles op de kop te zetten. Het Koninkrijk van God keert nu eenmaal de rollen radicaal om! Zo lazen we al dat Paules over het sterven niet spreekt als over een verlies; hij noemt het winst! Maar nu schrijft hij over dingen die wij ‘winst’zouden noemen, terwijl Paules spreekt over ‘schade’…
Wat bedoelt de apostel? Hij denkt aan zijn opvoeding en opleiding. Wat was hij een vrome jongen! Een echte Jood, in hart en nieren! Stipt, punctueel, een fanatieke vervolger van die ketterse christenen…Kortom: onberispelijk in handel en wandel!
Maar sinds zijn ontmoeting met Jezus op de weg naar Damascus, is Paules anders gaan denken over zijn zogenaamde ‘winst’. Zijn voordeel bleek een oordeel. Zijn winst bleek verlies. Zijn goede werken bleken kwade daden. Met al zijn vroomheid liep hij God voor de voeten. Het was geen winst, maar vuilnis, drek, viezigheid. Walgelijk, in één woord!
Wie van genade leert leven, laat het wel uit zijn hoofd om nog langer zich op de borst te kloppen. De Farizeeër wordt alleen gerechtvaardigd als hij een tollenaar wil zijn. Geloven is niet: achterom kijken naar wat je allemaal hebt gepresteerd, maar vooruitzien naar wat Jezus doen zal!

Berichten: 4992

Dinsdag 16 November, Fil. 4: 4-9: Het geheim van de vreugde.

Dat is de gemakkelijk gezegd: Verblijd u! Maar kom daar maar eens om, als de wind tegen is en je levensschip door het noodweer gaat. Zeg dat maar eens tegen een langdurig zieke of tegen een familie rond een graf op het kerkhof. Verblijd u te allen tijde!
Toch kunnen we het van Paules wel hebben, deze oproep. Je zou het een ander, die zelf geen zorgen heeft, kwalijk nemen. Maar wanneer iemand die zelf gevangen is, zo iets schrijft, klinkt het anders! Paules heeft goede reden om het hoofd te laten hangen. Hij zit opgesloten en, ook al mag hij contact hebben met geloofsgenoten, vrij om te gaan en te staan waar hij wil is Paules niet. Maar ondanks dat alles verliest hij de moed niet! En daarom is het ook geen loze kreet als hij schrijft: ‘Verblijdt u te allen tijde!’
Wat is nu eigenlijk het geheim van Paules’ blijdschap? Hij verklapt het zelf, in een paar woorden. ‘Verblijdt u in de Hére te alle tijde!’ Paules is niet zo maar blij. Paules brengt zich te binnen wat Christus voor hem betekent! Zijn leven is vol van Jezus en zijn sterven is daarom puur winst! Reden genoeg om een blij mens te zijn!
Er zijn nog twee andere woorden in dit Bijbelgedeelte die het geheim van Paules’ vreugde verklappen. Als hij de Filppenzen aanzet om hun wensen door gebed en smeking bij God bekend te maken, voegt hij daar twee woorden aan toe: met dankzegging. Bidden? Prachtig! Maar wie vergeet om God te danken voor Zijn zegenigen, die kan met bidden maar beter ophouden. Bidden zonder dankzegging is een belediging aan Gods adres. Geen wonder dat mensen die alleen maar bidden, nooit vreugde vinden. Het geheim van de blijdschap is: God danken voor alles wat in Jezus Christus ons is beloofd!

Berichten: 4992

Woensdag 16 November, Fil. 3: 7-14; Schade.

Elk bedrijf kan er over meepraten, je ontkomt er niet aan: schadeposten zijn er altijd. Een machine gaat stuk, een auto krijgt een botsing. Zonde, zo’n schade!

Paules heeft ook schade opgelopen. Het vreemde is echter dat hij ‘schade’ noemt wat een ander als ‘winst’ beschouwen. Nu heeft Paules van Jezus geleerd om alles op de kop te zetten. Het Koninkrijk van God keert nu eenmaal de rollen radicaal om! Zo lazen we al dat Paules over het sterven niet spreekt als over een verlies, hij noemt dat winst! Maar nu schrijft hij over dingen die wij ‘winst’ zouden noemen, terwijl Paules spreekt over schade…
Wat bedoelt de apostel? Hij denkt aan zijn opvoeding en opleiding. Wat was hij een vrome jongen! Een echte Jood, in hart en nieren! Stipt, punctueel, een fanatieke vervolger van die ketterse christenen…Kortom: onberispelijk in handel en wandel!
Maar sinds zijn ontmoeting met Jezus op de weg naar Damascus, is Paules anders gaan denken over zijn zogenaamde ‘winst’. Zijn voordeel bleek een oordeel. Zijn winst bleek verlies. Zijn goede werken bleken kwade daden. Met al zijn vroomheid liep hij God voor de voeten. Het was geen winst, maar vuilnis, drek, viezigheid. Walgelijk, in één woord!
Wie van genade leert leven, laat het wel uit zijn hoofd om nog langer zich op de borst te kloppen. De Farizeeër wordt alleen gerechtvaardigd als hij een tollenaar wil zijn. Geloven is niet: achterom kijken naar wat je allemaal hebt gepresteeerd, maar vooruitzien naar wat Jezus doen zal!

Berichten: 4992

Donderdag 18 November, Kol. 3: 1-11; Safe.

Op de deur van het kantoor van een tankstation, ergens langs de rijksweg, las ik (de schrijver) eens een vreemd opschrift. Er stond: ‘Heren overvallers, doe geen moeite, het geld is in de kluis en de sleutel is niet hier!’
Telkens als ik de brief aan de Kolossenzen lees, moet ik aan die woorden denken. Paules zegt: Door het geloof zijn we in Christus gestorven, begraven, opgestaan en opgevaren ten hemel. Ons leven is als het ware met Christus verborgen in God. Hij heeft ons leven meegenomen en bij God opgeborgen, in de hemelse kluis. Daar is het veilig, safe, voor altijd. Geen mens kan er aankomen. Geen koning, geen keizer, geen boef en geen beul, geen Amerikaan, geen Chinees, geen Rus. Niemand. Heren overvallers, doe geen moeite, ons leven is met Christus verborgen bij God!

Het is net alsof Paules zeggen wil: eigenlijk sta je als christen met één been al in de hemel. En daarom moeten we ons ook niet bezig houden met aardse praktijken die het licht van de hemel niet verdragen kunnen. Hoererij, hebzucht, laster en leugen – dat alles past niet meer in het leven van een christen zoals de stukken van een kleine puzzel niet passen in een grote. In Christus is een nieuwe schepping ontstaan. Daar vallen allerlei oude onderscheidingen weg; die tussen Joden en heidenen, slaven en vrijen. De grote overvaller, de duivel probeert weliswaar overal een wig tussen te drijven en scheiding te maken waar God mensen samen brengt, maar het zal hem niet lukken! Ons leven is safe: met Christus verborgen in God!